(Απόσπασμα)
H παρουσία του Παύλου (Διονυσόπουλου) στην ευρωπαική και διεθνή εικαστική σκηνή, ταυτόχρονα με την παρουσία πολλών σημαντικών Eλλήνων ομοτέχνων του, αποδείχτηκε κερδοφόρα για τα εικαστικά δρώμενα μιας εποχής καθοριστικής για τη διαμόρφωση του ευρωπαικού εικαστικού τοπίου.
H ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ TOY ΠΑΥΛΟΥ
Είστε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Νεο-ρεαλισμού. Υφίσταται και λειτουργεί αυτό το κίνημα ή έχει διαχυθεί σε άλλα κινήματα (πχ μεταμοντέρνο); Νιώθετε ελεύθερος μ΄ αυτή την «ταμπέλα» ή θεωρείτε ότι σας «φυλακίζει»;
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Όταν το 1958-59 στο Μιλάνο υπογράφηκε το μανιφέστο από την ομάδα των Νεο-ρεαλιστών, εγώ μόλις έφτανα στο Παρίσι, από την Ελλάδα και έψαχνα να δω τι συμβαίνει και ποιες είναι οι ανησυχίες και οι καινούργιες προτάσεις.
Το 1960 είδα την πρώτη εκδήλωση της ομάδας στην γκαλερί (J), η οποία ήτανε όπως λέει ο P.Restany το εργαστήρι και η βιτρίνα του Νεο-ρεαλισμού. Εκεί έλαβα γνώση για πρώτη φορά, του κινήματος και γνωρίστηκα με μερικούς από τους καλλιτέχνες του Νεο-ρεαλισμού.
Το 1963 ο P.Restany είδε ένα έργο μου που εξέθετα στο σαλόνι των (Realites-Nouvelles) και ζήτησε να με γνωρίσει. Μου είπε «Ξέρεις είσαι Νέο-ρεαλιστής γιατί οικειοποιήθηκες τη φέτα».
Ήμουν λοιπόν κατά τον Restany Νεο-ρεαλιστής χωρίς να το ξέρω, αφού είχα οικειοποιηθεί αυτό τον τρόπο να κόβω τις αφίσες.
Δεν παρουσίαζα την «επιδερμίδα της αφίσας» αλλά τη «σάρκα» της. Ήτανε πολύ ενθουσιασμένος γιατί χρησιμοποιούσα την αφίσα μ΄έναν εντελώς καινούργιο τρόπο. Το έχει γράψε άλλωστε: «Νομίζαμε πως όλα είχαν λεχθεί σχετικά με την αφίσα μέχρι τη μέρα που εμφανίσθηκε ο Παύλος».
Έτσι, το 1964 έκανα την πρώτη μου ατομική έκθεση στην Γκαλερί (J), την οποία προλόγισε στον κατάλογο ο P.Restany. Τώρα πλέον το κίνημα έχει περάσει στην ιστορία και όλοι οι καλλιτέχνες ο καθένας με τη δική του προσωπικότητα ακολουθεί το δρόμο του.
Εγώ δε ακόμα περισσότερο, διότι από την πρώτη στιγμή δεν αισθάνθηκα κανέναν περιορισμό, καμιά δέσμευση.
Είναι εφάμιλλη με το εξωτερικό η υποστήριξη της Σύγχρονης Τέχνης στην Ελλάδα; (Μουσεία & Κέντρα Σύγχρονης Τέχνης Ιδιωτικά και κρατικά)
Σίγουρα όχι, παρότι τελευταία έχουμε αρχίσει να βλέπουμε κάποιες προσπάθειες, για πολλά χρόνια υπήρξε από μέρους της πολιτείας παντελής άγνοια και αδιαφορία, ενώ είχαμε πάντα αξιόλογους καλλιτέχνες. Η Σύγχρονη Τέχνη στην Ελλάδα ήτανε και είναι
μια περιουσία τελείως ανεκμετάλλευτη και εγκαταλελειμμένη.
Ευτυχώς που κάποιες, ελάχιστες ιδιωτικές πρωτοβουλίες εμφανίστηκαν κατά καιρούς και κάλυψαν ένα μικρότερο μέρος του τεράστιου κενού.
Πως «στέκονται» οι Έλληνες καλλιτέχνες στην παγκόσμια σκηνή της σύγχρονης τέχνης;
Έχουμε στην Ελλάδα αξιόλογους καλλιτέχνες. Μερικοί δε απ΄ αυτούς κατατάσσονται στην παγκόσμια σκηνή πολύ ψηλά, θα έλεγα στην πρώτη γραμμή. Επιτρέψτε μου να μην αναφέρω ονόματα.
Πως βλέπετε τις νέες τεχνολογίες; Φαντάζεστε τον εαυτό σας να κάνει internet-τέχνη; Πως θα είναι τα εικαστικά έργα του μέλλοντος;
Κουβαλούν τα ηλεκτρονικά έργα τέχνης συναίσθημα;
Κάθε τέχνη εκφράζει την εποχή της και αντανακλά την ανάγκη ερμηνείας του κόσμου. Σίγουρα οι νέες γενιές θα χρησιμοποιούν στο μέλλον τα νέα μέσα της τεχνολογίας όπως παλιά οι πρόγονοι τους χρησιμοποιούσαν τα χρώματα και τα πινέλα. Το ίδιο ερώτημα ετίθετο και στην εποχή μου, όταν εγώ και οι καλλιτέχνες της δικής μου γενιάς, αισθανθήκαμε την ανάγκη να χρησιμοποιήσουμε ανορθόδοξα υλικά ή να βγούμε με πραγματικά αντικείμενα στο χώρο.
Όσο για το συναίσθημα, που λέτε, αποτελεί κατά τη γνώμη μου ενδογενές στοιχείο του έργου και προβάλλει την εσωτερική αλήθεια του δημιουργού. Δεν έχει να κάνει ούτε με τα μέσα ούτε με τα υλικά που χρησιμοποιεί ένας καλλιτέχνης για να εκφραστεί.
Αυτή την εποχή εκθέτετε έργα σας με τίτλο «Σημαίες» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Η παρουσία σας στην Eλλάδα είναι σπάνια και επιλεκτική. Υπάρχουν κάποια σχέδια για το άμεσο μέλλον;
Η παρουσία μου στην Ελλάδα, ήταν πράγματι επιλεκτική, αλλά όχι σπάνια. Με ενδιέφερε πάντοτε να διατηρήσω ζωντανούς τους δεσμούς με τη χώρα μου, και αν εξαιρέσει κανείς την περίοδο της δικτατορίας, πάντοτε φρόντιζα να παρουσιάζω την εξέλιξη της πορείας μου και στην Ελλάδα.
Η έκθεση με τις «Σημαίες», που παρουσιάζω αυτή την εποχή στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, οργανώθηκε με την υποστήριξη του Υπουργείου Εξωτερικών και συνδέεται με την επέτειο των είκοσι χρόνων από την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας, όπου κάθε χώρα διατηρεί την εθνική ιδιαιτερότητά της και συγχρόνως αποτελεί αναπόσπαστο μέρος μιας μεγάλης οικογένειας, άρχισε να με απασχολεί από το 1985, όταν η Υπουργός Πολιτισμού, Μελίνα Μερκούρη ζήτησε από μερικούς καλλιτέχνες, ανάμεσα τους και σ΄ εμένα, να συμμετάσχουμε στις εκδηλώσεις «Αθήνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» εγκαινιάζοντας ένα θεσμό που συνεχίζεται με επιτυχία μέχρι σήμερα. Το έργο που είχα φτιάξει τότε, ήταν ένα περιβάλλον με τις δώδεκα σημαίες των κρατών μελών της Ευρώπης.
Σήμερα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι δεκαπέντε και σίγουρα, δεν θ΄ αργήσει η εποχή που η Ευρώπη θα συμπεριλάβει στους κόλπους της και τις υπόλοιπες χώρες.
Νομίζω ότι είμαι ο πρώτος εικαστικός καλλιτέχνης που συνέλαβα αυτό το ουτοπικό όραμα μιας μελλοντικής ενότητας όλων των λαών της Ευρώπης.
Αυτό άλλωστε συμβολίζει και το πολύχρωμο πλέγμα με το λευκό φόντο στο βάθος. Συμπεριλαμβάνει όλα τα χρώματα των εθνικών σημαιών της Ευρώπης σε μια αναπόσπαστη ενότητα. Είναι η δική μου εικαστική πρόταση για τη σημαία της Ευρώπης σαν μια χώρα. Νομίζω ότι το περιβάλλον που στήθηκε στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την συμβολική δύναμη αυτής της ιδέας και γι΄ αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω ακόμη μια φορά το Μουσείο Γουλανδρή και το Υπουργείο Εξωτερικών καθώς
και την επιμελήτρια της έκθεσης Μαρία Κοτζαμάνη για την πολύτιμη υποστήριξή τους και τη δυνατότητα που μου έδωσαν να το πραγματοποιήσω.
Τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια (πολιτική, τέχνη, Ολυμπιακοί αγώνες, Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης κλπ) τί συναισθήματα σας προκαλούν;
Δεν μπορώ να πω ότι παρακολουθώ πολύ συστηματικά τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, για να έχω σαφή και υπεύθυνη άποψη. Οπωσδήποτε, πάντως τα πράγματα έχουν αλλάξει και η Ελλάδα δεν είναι πια μια απομονωμένη περιφερειακή χώρα. Η οργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων και οι παράλληλες εκδηλώσεις της πολιτιστικής Ολυμπιάδας, θα συμβάλλουν νομίζω, θετικά σε μια παγκόσμια προβολή της χώρας μας. Ελπίζω και εύχομαι, να αξιοποιήσουμε σωστά τις δυνατότητες που μας παρουσιάζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου